کانون مهدویت سنا

روزی متوکل برای ترساندن امام دستور داد لشکریانش که 90 هزار سرباز بودند مجهز شوند و تپه ایی نیز از خاک درست کنند .چون لشکریان به صف شدند متوکل بالای تپه رفت و امام را احضار کرد تا قدرتش را به رخ امام بکشد.امام به متوکل گفتند:آیا می خواهی من نیز لشکرم را به تو نشان دهم؟متوکل گفت:آری و آنگاه ما بین آسمان و زمین از شرق و غرب لشکریانی مجهز آماده دستور را مشاهده کردیم.متوکل با دیدن این صحنه مدهوش شد. 

به همراه جمعیت زیادی جلوی درب ورودی برای ملاقات متوکل ایستاده بودیم.خبر آمد امام هادی می خواهند وارد شوند.عده ایی گفتند:ما از جای خویش حرکت نمیکنیم.علی هادی نوجوان است و فضیلتی بر ما ندارد.ابو هاشم جعفری به آنها گفت:به خدا قسم هرگاه که آمد به احترامش می ایستید واز جایتان حرکت می کنید.امام آمد.جمعیت تا چشمشان به او افتاد از جای برخاستند.وقتی امام رفت گفتند:عظمت و شوکت او مارا گرفت و بی اختیار برخاستیم.

بریحه عباسی بارها به متوکل نامه نوشته بود که اگر مکه و مدینه را میخواهی علی هادی را از مدینه خارج کن و سرانجام بر اساس گزارشات دروغش دستور خروج امام داده شد.موقع خروج امام در جمع مشایعت کنندگان بریحه هم بود.به امام گفت:اگر نزد متوکل از من شکایت کنی زندگی و فرزندانت را نابود می کنم.امام گفت:شکایتت را نزد کسی میکنم که من و تو خلیفه را آفریده.بریحه باشرم روی پای امام افتاد وتقاضای بخشش کرد.امام گفت:تو را بخشیدم

معتصم عباسی پس از آنکه امام جواد علیه السلام را به شهادت رساند عمر بن الفرج را مامور کرد تا به مدینه برود و معلمی منحرف و معروف به دشمنی با اهل بیت را برای امام هادی علیه السلام پیدا کند. عمر با مشورت والی مدینه، «جنیدی» را که نسبت به علویین دشمنی شدید داشت انتخاب کرده، ماهیانه برایش مبلغی تعیین نمود و تعهد گرفت که شیعیان نباید با این کودک، که کمتر از هشت سال داشت، ارتباط داشته باشند.پس از مدتی فردی اوضاع تعلیم را از جنیدی می پرسد. او با شکایت جواب می دهد: