هوای این روزهای وبلاگ را که نگاه میکردم میدیدم که حســـــابی دلی شده...با خیلی ها که حرف میزدم از دل میگفتند...از عشـــــق..از بیتــــــــابی ظـــهور...بعضی ها هم حرف نمی زدند،انگار بغض نمی گذاشت حرف بزنند...اما چشمانشان گویای همه چیز بود...

و وقتی در لابه لای فایلهای وب سایت سنا گشتی میزدم خیلی اتفاقی به فایلی رسیدم از آقای پناهیان که آن هم از دل می گفت...

پای درس استاد:

"هل الدین الا الحب"

اگر دین چیزی جز محبت نیست پس باید محبت چیزی فراتر از آن باشد که ما میشناسیم...

تمام عبادتهایی که ما انجام میدیم درواقع وسیله ایست برای اینکه درک کنیم دل چیه و ارزش اون چقدره..تا به این وسیله بتونیم دل رو پرواز بدیم اما درک دل پله پله صورت میگیره..تو همین که فهمیدی محبت چیه و مقداری از این محبت رو چشیدی و تجربه کردی درواقع به یه معرفت شهودی و حضوری رسیدی...این علم حضوری اگه نبود علم حصولی هم نبود...همین را چقدر بها دادی؟؟چقدر قدرشو دونستی؟؟یه کم از محبت رو به تو می چشونن بعد از اون چهارتا آگاهی بهت میدن تو به اینها اضافه میکنی اگر قدردانی کردی یه پله می برنت جلوتر...

باید قدر دلمون رو بدونیم تا کم کم با دلمون و خودمون آشنا بشیم.اینکه کسی با خودش و دلش آشنا بشه لازمه اش اینه که:اول به خودش احترام بذاره .به خودت احترام بذار،یعنی به دلت احترام بذار.آیا ارزشی برای دلت قائل هستی؟آیا ارزشی برای دوست داشتنی های خودت قائل هستی؟اگر ارزش قائل باشی اونها رو به عنوان یک دارایی برای خودت شوق برانگیز میکنی و اونها رو به عنوان دارایی در خونه خدا می بری و روحیه میگیری که داری با خدا روی حساب دلت حرف میزنی.اینجا شیطان نمیتونه تو رو ناامید کنه.آخه یه وقت آدما یه سری خواسته های خوب تو دلشون میبینن شیطان بهشون میگه:تو اینا رو دوست داری،خوب که چی؟هنر کردی..چه جوری روت میشه بری دم در خونه خدا؟تو که عمل نداری..آدم هم با این حرفا پیش خودش میگه درسته دیگه!!!

تو شاید عمل نداشته باشی ولی دل که داری....این دل تو خییییلی قیمت داره...برو با این دلت در خونه خدا خرید کن...

خدا برای دل ارزش قائله.اگه برای دلت ارزش قائل بشی نشونه اش اینه که با خدا حرف زدنت بیشتر میشه..ما آدما فقط وقتی خیلی بیچاره میشیم میریم سمت خدا..اما خدا وقتهای دیگه هم مست...

خدا وقتی به تو نگاه میکنه درواقع به دلت نگاه میکنه پس تو باید وقتی آرزوی قشنگی توی دلت داری حال کنی چون خدا داره نگاهت میکنه.اگه برای دلت ارزش قائلی خیلی از دل بخواهی هات رو ببر پیش خدا..با خدا تجارت کن اما یادت باشه خدا مثل تو تاجر نیست..خدا بی حساب می بخشه..اگه برای دلت ارزش قائل شدی ببین خدا چـــــــــی بهت میده...

از نشانه های دیگه ارزش قائل شدن برای دل اینه که دلت رو هرجایی نفرستی و به هر چیزی علاقه مند نشی..کنترل علاقه در بسیاری از اوقات به دست خود آدمه..در دل خودت رو باز نکن که هرکس بیاد توش بشینه..از دلت حراست کن...وقتی به یه چیز کم قیمت دل بستی ارزش دلت رو پایین آوردی...اگه کسی برای دلش ارزش قائل بشه با عمل از اون حراست میکنه...

ماه دل است که جر و مد میده...ماه دل تو کیــــــــــه؟؟

مگه میشه دلی هوایی بشه و نگاه حضرت بهش نیفته باشه...

یادت باشه که اهل بیت بدهکار کسی نمی مونن پس دلت رو باهاشون هماهنگ کن تا نگاهشون رو از دلت برندارند...