آیه ۱۲ سوره حجرات:

*یا ایّها الّذین ءامنوا اجتنبوا کثیرا من الظّن انّ بعض الظن اثم ولا تجسّسوا و لا یغتب بعضکم بعضا ایحب احدکم ان یاکل لحم اخیه میتا فکرهتموه واتّقوا اللّه ان ّ اللّه تواب رحیم*

"ای اهل ایمان از بسیاری پندارها (و ظن بد)در حق یکدیگر بپرهیزید که برخی ظن و پندارها معصیت است ونیز هرگز از حال درونی همدیگر تجسس مکنید و غیبت یکدیگر را روا مدارید .آیا شما دوست می دارید که گوشت برادر خود را بخورید؟البته کراهت و نفرت از آن دارید و از خدا بترسید (و توبه کنید که) خدا بسیار توبه پذیر و مهربان است." 

آیه ی خیلی محکمیه نه؟!

ظن... غیبت...  چرا این دو اینقدر اهمیت دارن که چنین آیه محکمی در موردشون اومده؟