با یاد خدا...                                                                                                                         

می نویسم که نوشته باشم،از روی دلتنگی...

وسعت تنهایی هایم مدام به من گوشزد می کنند که شروع کنم و بنویسم از تو...

اما باور کن ! بهانه ام برای ننوشتن،تنها نشناختن است وبس!

ای کـاش میتـوانستـم دنیـا را از دریچـهء نگــاهِ تـو ببینــم... !

گمنامی تنها برای شهرت پرستان درد آور است ، وگرنه همه اجرها در گمنامیست.


محکمهء خونِ شهداء ، محکمهء عدلیست که ما را در آن به محاکمه می کشند ...

شاید اگر زودتر....نه باز هم فرقی نمی کرد!

من به ساکنان ناشناخته ی بهشت زهرا،بی تفاوت ام...