تشریح اسم 1 (دو پدر بزرگ)
زندگینامه ی آیت الله العظمی سید علی حسینی خامنه ای از سال 1318 تا 1357 که به همت هدایت الله بهبودی نوشته شده و در موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی به چاپ رسیده است.
متعاقب چاپ اول این کتاب نقایص مختصری در روایات و اسامی تاریخی بود که پس از ویرایش و اخذ مجوز صحت؛ از دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله العظمی خامنه ای در ویراست دوم و در مرداد91 رسما رونمایی شد.
راستش قصد کرده ام تا در سلسله یادداشت هایی؛ مختصری از نکات این کتاب را برای دوستان سنایی ثبت کنم تا برای آن دسته از عزیزان که فرصت مطالعه ندارند مورد بهره برداری واقع شود و برای سایر دوستان هم موجب مطالعه ی گسترده ی اصل اثر گردد. تمام سعی بر این است که از متن کتاب بخش هایی را در هر یادداشت بنویسم ولی لاجرم گاهی نیاز است چیز هایی اضافه شود که در صورت بروز کژتابی از دوستان تقاضا می کنم یا شخصا به اصل اثر مراجعه و آن کژی را برطرف کنند و یا با تذکر در قسمت نظرات بنده را به باز خوانی آن قسمت دعوت کنند. در ضمن تمام تلاشم بر این است که این یادداشت ها مستمر و کوتاه باشند اما در صورت ایجاد فاصله به دلیل مشغله و کوتاهی حقیر، از دوستان تقاضای عفو دارم.
فصل اول: خاندان
این یادداشت: دو پدر بزرگ
نیای پدری، آیت الله سید حسین خامنه ای
نسب ایشان به سادات اَفطَسی می رسد و شجره ی وی به سلطان العلما احمد معروف به سلطان سید احمد می رسد که ایشان با 5 واسطه از اخلاف امام زین العابدین(ع) هستند. سلطان سید احمد که تحت تعقیب ماموران بنی عباس قرار گرفت به هَزاوه پناه برد و در سال 360ه.ق در حال اقامه نماز شب به شهادت رسید و در زمان شاه عباس برای وی بارگاهی بنا گردید.
سید حسین در خامنه بالید و برای تحصیل راهی تبریز شد و پس از مدتی برای تکمیل تحصیلات به نجف اشرف رفت و پس از چندی در آنجا به تدریس و تالیف کتب متعدد و تربیت شاگردان پرداخت و در 1315ه.ق به تبریز بازگشت وی شهره به آزاد اندیشی و طرفدار مشروطه در تبریز بود. شیخ محمد خیابانی دختر ایشان را به همسری برگزید.
ایشان در سال1325ه.ق وفات فرمود و پیکرش در وادی السلام نجف دفن گردید.
نیای مادری، آیت الله حاج سید هاشم نجف آبادی (میردامادی)
در سال 1303ه.ق در نجف اشرف به دنیا آمد نسب ایشان با سی و چند واسطه به ابوالحسن محمد دیباج فرزند امام صادق(ع) می رسد وی در نجف تحصیل و همانجا با بی بی سکینه ازدواج کرد و چندی بعد به مشهد مقدس آمد و به تالیف و تدریس پرداخت و در یکی از شبستان های مسجد گوهر شاد که کم کم به نام خودش شهرت یافت جلسات تفسیر قرآن می گذاشت.
در کارها بسیار با مبنای عقل و شرع عمل می کرد و در کار هایی که دلیل و منطق نداشت قدم نمی گذاشت ایشان در رخداد های سیاسی و اجتماعی هم ساکت نبود به حدی که از جمله دستگیر و تبعید شدگان پس از حادثه ی خونین مسجد گوهرشاد(تیر 1314) بود. تبعید گاه وی سمنان بود و مدتی هم در شهر ری در جوار حضرت عبدالعظیم(ع) به حالت تبعید زندگی می کرد و در سال 1320 مجددا به مشهد بازگشت. خدیجه میردامادی همسر اول وی بود که در جوانی درگذشت تنها دختر آن دو مادر آیت الله سید علی خامنه ای بود.
ایشان در 22 آذر 1339/23 جمادی الثانی 1380 دارفانی را وداع گفت و در دارالسرور حرم مطهر حضرت رضا(ع) دفن گردید.
یاد نگـــاه:
